فیبروم رحم، که به عنوان میوما نیز شناخته می‌شود، یکی از بیماری‌های شایع در میان زنان است. این بیماری شامل توده‌های غیرسرطانی است که در رحم رشد می‌کنند و معمولاً بی‌خطر هستند. با این حال، در موارد نادر، این توده‌ها می‌توانند به مراحل بدخیم وارد شوند.
فیبروم‌ها در دیواره داخلی یا خارجی رحم ظاهر می‌شوند، اما در برخی موارد ممکن است در بیرون از رحم رشد کنند و روی اندام‌های دیگر مانند معده اثرات مخرب بگذارند.
توجه: این مقاله صرفاً برای اطلاع‌رسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی استفاده شود. برای تشخیص و درمان فیبروم رحم، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
خونریزی واژینال یکی از رایج‌ترین نشانه‌های این بیماری است. شدت خونریزی در افراد متفاوت است، به‌طوری که برای برخی شدید و برای برخی دیگر نامنظم خواهد بود.
همچنین، کم‌خونی که ناشی از خونریزی است، باعث احساس خستگی و ضعف در فرد می‌شود. درد در هنگام رابطه جنسی یکی دیگر از نشانه‌های شایع فیبروم رحم است که این موضوع رابطه جنسی را برای زنان مبتلا بسیار دشوار می‌کند.
اگر فیبروم‌ها باعث عفونت شوند، زنان ممکن است دچار ترشحات واژینال و درد شدید شوند. احساس فشار در ناحیه شکم و مشکلات مربوط به ادرار مانند تکرر ادرار و عفونت‌های ادراری نیز از دیگر نشانه‌های این بیماری هستند.
زنانی که پریودهای طولانی و غیرطبیعی دارند، ممکن است به فیبروم رحم مبتلا باشند. ناباروری نیز یکی از علائم مهم در موارد شدید این بیماری است.
فیبروم‌ها در دیواره داخلی یا خارجی رحم ظاهر می‌شوند، اما در برخی موارد ممکن است در بیرون از رحم رشد کنند و روی اندام‌های دیگر مانند معده اثرات مخرب بگذارند.
علائم فیبروم رحم چیست؟
بیشتر زنانی که به فیبروم رحم مبتلا هستند، ممکن است مدت زیادی از وجود آن مطلع نباشند، زیرا اغلب فیبروم‌ها علائم خاصی ایجاد نمی‌کنند. با این حال، اگر توده رشد کند و بدخیم شود، رحم از اندازه طبیعی خود بزرگتر می‌شود. در این حالت، فرد مبتلا ممکن است درد شکمی شدیدی احساس کند و همچنین در دوران قاعدگی دچار خونریزی شدیدتر از معمول شود.توجه: این مقاله صرفاً برای اطلاع‌رسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی استفاده شود. برای تشخیص و درمان فیبروم رحم، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.
علت ابتلا به فیبروم رحم
یکی از عوامل اصلی رشد فیبروم، هورمون استروژن است. در سه‌ماهه اول بارداری، به دلیل افزایش سطح استروژن، فیبروم‌ها ممکن است به طور قابل توجهی بزرگتر شوند و حتی دو برابر شوند. با این حال، پس از زایمان، اندازه فیبروم‌ها به طور معمول کاهش پیدا می‌کند. همچنین، با ورود زنان به دوران یائسگی و افت سطح هورمون‌ها، فیبروم‌ها کوچکتر می‌شوند. اما اگر فرد برای درمان مشکلات هورمونی تحت معالجه قرار گیرد، ممکن است این هورمون‌ها باعث افزایش اندازه فیبروم‌ها شوند.انواع فیبروم رحم
فیبروم‌ها بر اساس محل رشدشان به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند:- فیبروم اینترامورال
این نوع فیبروم در دیواره عضلانی رحم تشکیل می‌شود و یکی از شایع‌ترین انواع فیبروم‌هاست. بزرگ شدن رحم و کشیدگی آن، از پیامدهای رشد این نوع فیبروم به حساب می‌آید. - فیبروم ساب‌سروزال
این فیبروم‌ها در قسمت بیرونی دیواره رحم رشد می‌کنند. وقتی این نوع فیبروم رشد کند، ممکن است یکی از نواحی رحم نسبت به بقیه قسمت‌ها بزرگتر به نظر برسد. - فیبروم ساب‌موکوزال
این نوع فیبروم در لایه داخلی رحم ایجاد می‌شود و از نادرترین انواع فیبروم‌ها به شمار می‌رود.
علائم فیبروم رحم
در مطالب قبلی با فیبروم و انواع آن آشنا شدیم، حالا به بررسی نشانه‌های آن می‌پردازیم. فیبروم رحم در اکثر مواقع بدون علائم است، اما در صورت رشد فیبروم‌ها، ممکن است فرد با علائمی روبه‌رو شود.خونریزی واژینال یکی از رایج‌ترین نشانه‌های این بیماری است. شدت خونریزی در افراد متفاوت است، به‌طوری که برای برخی شدید و برای برخی دیگر نامنظم خواهد بود.
همچنین، کم‌خونی که ناشی از خونریزی است، باعث احساس خستگی و ضعف در فرد می‌شود. درد در هنگام رابطه جنسی یکی دیگر از نشانه‌های شایع فیبروم رحم است که این موضوع رابطه جنسی را برای زنان مبتلا بسیار دشوار می‌کند.
اگر فیبروم‌ها باعث عفونت شوند، زنان ممکن است دچار ترشحات واژینال و درد شدید شوند. احساس فشار در ناحیه شکم و مشکلات مربوط به ادرار مانند تکرر ادرار و عفونت‌های ادراری نیز از دیگر نشانه‌های این بیماری هستند.
علائم فیبروم رحم در صورت بزرگتر شدن:
با افزایش اندازه فیبروم‌ها، علائم بیماری نیز تغییر می‌کند. در برخی موارد، مسدود شدن مجاری ادرار از پیامدهای رشد فیبروم است. همچنین، خونریزی‌های شدید و وجود لخته‌های خونی در دوران قاعدگی یکی دیگر از علائم رشد فیبروم‌هاست.زنانی که پریودهای طولانی و غیرطبیعی دارند، ممکن است به فیبروم رحم مبتلا باشند. ناباروری نیز یکی از علائم مهم در موارد شدید این بیماری است.